Sanat Ne İşe Yarar?

Açıkçası her şey yaşadığım süreçle alakalı, depremden önce gitarı yeni almıştım, o kadar hevesliydim ki her gün elime alır, kendi kendime notaları öğrenmeye çalışırdım. 6 Şubat’tan birkaç gün sonra eve ilk çıktığımda kendime ait olarak indirdiğim tek şey gitarımdı. Sanki orada ben yaşamıyormuşum gibi hiçbir özel eşyamı almadım. Direk gitarı almamın sebebi de ölmeyecektim ve yarıda kalmış bir heves olarak arada kaynamasını istemedim sanırım. İyiki de onu enkazda bırakmadım. En azından bir müzik aletiyle kendimi oyalamak yaşadığım kötü süreci biraz olsun düşünmemi engelledi ve kendime yeni bir özellik kattım. İşte bu eserlerin hikayesi de bu.

Esere bakınca o süreçte yaşadığım duyguları ve o anki beni görebilmek adına eserim benim olduğum her yerde olacak.

Aslında süreci bizler belirledik, o kadar güzeldi ki cumartesi günlerini iple çekiyorduk. 19 yaşındayım ve ben hayatım boyunca kuralları kendimizin belirlediği, hayal gücümüzü istediğimiz gibi kullandığımız, istemediğimiz her şeyi dile getirerek ortak çözümler bulduğumuz ve gerçekten özgür davrandığımız kendimiz olduğumuz bir etkinliğe katılmamıştım. O günler gerçekten hayatımda hiç unutamayacağım zaman dilimleri olarak kalacak benim için, çok kıymetli günlerdi.